... of hoe je met kleine kracht gezondheid verwerft...
Nadat ik voor het eerst meegegaan was met de mobiele kliniek van Paam Laafi (dr. Peter Van Dingenen), had ik zo intens verlangd naar Paam Laafi op Pan Bila.
Door allerlei omstandigheden was de school niet op de hoogte van de komst van de mobiele kliniek. Dus ben ik 's morgens vrij vroeg naar de school vertrokken om de directeur (Charles) in te lichten en de nodige voorbereidingen te treffen zodat we het hele team 'warm' konden onthalen.
Terwijl ik anders ín het konvooi zit, wachtte ik het nu op van op de trappen voor de klaslokalen. Het voelde zo goed toen ik de jeeps het terrein zag opdraaien.
Heel vaak is een klas van de Internationale School van Ouagadougou (ISO) mee om de oogtesten uit te voeren en lengte en gewicht op te nemen. Deze keer echter niet. De drie kandidaten toekomstige directeurs vonden dit zo'n belangrijk project van de ISO dat ze het zelf wilden meemaken. Dr. Peter had dan ook heel wat uitleg te geven over beide projecten en hun de verbondenheid via Tearfund. Daarna vertelde hij hoe de verschillende deeltaken uitgevoerd en de administratie ingevuld dienden te worden. Ook dat is België in Burkina! De minimale administratie is noodzakelijk om nadien de kinderen te kunnen opvolgen in geval ze voor (na-)behandeling nog naar Paam Laafi moeten. Nadat de drie kandidaten gezien hadden hoe alles in zijn werk ging, zijn ze vertrokken; de andere volwassenen hadden nog een ander programma voor de namiddag, dus bleef alleen het basisteam over. Dit was wel even schrikken: hoe zouden we door al het werk geraken met zoveel minder volk...? En dr. Peter, die al maanden bezig is met de overdracht van de verantwoordelijkheden naar de lokale medewerkers (omdat hij eerst naar België en daarna naar Ghana gaat), keek rustig toe en liet alle beslissingen aan de anderen over. Met enkele verschuivingen konden we toch verder werken en het voorziene takenpakket afronden.
Ik genoot...
Na de onderzoeken van de mobiele kliniek had ik nog een afspraak met de meisjes van het centrum om de boekiek te openen zodat ze hun aankopen konden doen.
Het is een heel drukke dag geweest en één nacht slapen was blijkbaar onvoldoende om te recupereren. 's Anderendaags hadden we geen elektriciteit, geen internet en geen temperatuur (het was slechts 23°C); wel kregen we een gezapige regenbui. Regen betekent dat het leven stilvalt. Deze keer was ik er echt dankbaar om.
Pan Bila is een vrij grote school, bijna 400 leerlingen. Daarom waren drie bezoeken van Paam Laafi nodig om ze allemaal de 'revue' te laten passeren. De organisatie van de laatste twee had nogal wat voeten in de aarde; dr Peter was inmiddels naar België vertrokken, dus zonder hem. Ondertussen zijn de laatste medische controles uitgevoerd. Deze week begin ik met de opvolging van de leerlingen die voor meer onderzoek/behandeling/controle naar het Paam Laafi-ziekenhuis moeten. Dit ligt zo'n viertal kilometer van de school; beide locaties vind je op Google Earth.
Zo gaat de mobiele kliniek de zomervakantie in...
In Burkina loopt het schooljaar op z'n laatste beentjes; traditiegetrouw worden onze leerlingen met een speciale ceremonie uitgewuifd op de laatste dag: zaterdag 11 juli. Hierover meer in een volgend bericht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten