Terwijl ik vorig bericht schreef, tegelijk opnieuw genietend van mijn reis van zes maanden geleden, wist ik niets van wat zich op minder dan tien kilometer van mijn deur afspeelde: de zoveelste staatsgreep in Burkina Faso...
Na de middag was ik met een andere tas dan gewoonlijk naar het meisjescentrum vertrokken en had mijn gsm niet mee. Dit gebeurt niet vaak maar natuurlijk wel als het hoogst ongelegen komt. Zo was ik ook niet bereikbaar om de oproep om naar huis te komen, te ontvangen...
Ondertussen zijn we 48u verder. Gisteren werd niet gewerkt, tenzij thuis; vandaag idem dito. In principe hebben we overdag huisarrest, 's avonds en 's nachts is de avondklok ingesteld.Vanmorgen heb ik snel in het dichtstbijzijnde warenhuis enkele boodschappen opgehaald. De uitbater was zeer welwillend: alhoewel de winkel uit veiligheidsoverwegingen gesloten was, heeft hij mij langs achteren binnengelaten en kon ik mijn aankopen doen zodat ik het WE 'binnenshuis' kan overleven. Wat een zegen!
Ik heb ook wat elementaire spullen verzameld voor als we plots moeten evacueren.
Alles samen roept het een vaag gevoel van oorlogsdreiging op. Het doet me ook denken aan Israël, waar ondertussen de tweede (of al de derde) generatie in een sfeer van oorlogsdreiging opgroeit.
De mensen in de straat praten over niks anders, ze zijn machteloos woedend, ontmoedigd en ontgoocheld: op minder dan drie weken van de verkiezingen gebeurt dit. Een jaar lang hebben ze uitgekeken naar deze verkiezingen die nu hoogstwaarschijnlijk niet zullen doorgaan.
Na de onafhankelijkheid van Burkina in 1960 met de installatie van een verkozen president, hebben geen reguliere verkiezingen meer plaatsgevonden. Telkens werden ze verhinderd door een staatsgreep, steeds door dezelfde legertop, die de installatie van een democratie onmogelijk maakt. De onlusten van vorig jaar maakten hierop een uitzondering, wat de burgers hoopvol stemde naar de verkiezingen van oktober 2015 toe.
Bij deze dan ook een warme oproep voor gebed voor:
- herstel van de rust en vrede in Burkina;
- een leider die God wil gehoorzamen en veranderingen ten goede voor de bevolking wil en kan doorvoeren;
- troost voor de families van hen die hun leven verloren;
- herstel van de gewonden;
- bescherming van de kinderen en jongeren die vanaf maandag weer naar school zouden moeten gaan, vrede in het hart van hun ouders om hen te laten vertrekken
PS: toen ik dit bericht gisteravond wou plaatsen, was er plots geen internet meer, nu dus wel... Ook dat is Burkina!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten