Ondertussen ben ik hier ruim drie weken. Noël en Manja zijn op verlof en ik begin voorzichtig mijn eigen weg te zoeken...
's Morgens beginnen we met een tijd van gebed en bespreken we het werk voor die dag.
In de weken die achter mij liggen, heb ik vrij veel tijd doorgebracht in het meisjescentrum. Een aantal onder hen spreekt geen Frans en ik spreek geen Moré... dan wordt het moeilijk om een persoonlijk gesprek te voeren.
Nathanja vertelde dat we twee weken geleden 'slechts' de derde baby verloren sedert zij hier zes jaar geleden toekwam. Misschien niet veel, maar toch altijd een jonge mama die haar kindje verliest. Kort na de geboorte werd de baby ziek en moest terug naar het ziekenhuis... Een paar dagen voor de geboorte had de mama de Heer aangenomen. In dergelijke situatie keren sommigen zich weer af van God; bij Safi was dit gelukkig niet het geval. Prijs de Heer! Hij is haar steun en toeverlaat en geeft haar kracht om zich weer op te richten. Het fijn te zien hoe ze zich nu al weer tussen die andere jonge (zwangere) meisjes en moedertjes met baby's beweegt. Toch wil ik me hierdoor niet laten misleiden: wat gaat echt in haar hart om...? Tien dagen later liet ze zich dopen, samen met nog twee meisjes van het centrum. Een heuglijke middag! Op zaterdagmiddag waren ze bijna allemaal present om de doopdienst bij te wonen. Er werd veel gezongen en gedanst; wat een uitbundige lofprijs voor de Heer! De doop zelf gebeurde in een betonnen bassin buiten; in 40°C of meer is dat geen probleem. Wat mij wel opviel, was dat ze 2x hun 'beste' outfit aan hadden, terwijl het hen toch meer kost om deze weer netjes te krijgen... iets om over na te denken.
 |
| Doop van Safi |
 |
| Doop van Safi |
Mijn eerste zondag in Ouaga werd ook gestart met een nieuwe kerk in een lokaal van de Pan Bilaschool. Er was heel wat volk. Wat heb ik genoten van hun gezang en djembéspel! Er speelde ook iemand op een houten kader waarover een vel gespannen was ('k Weet niet hoe dit noemt). Dat geeft nog meer klank dan de djembé. Zoals zij op hun instrumenten tokkelen! Soms denk ik dat ze hun vingers erop kapot zullen slaan... In de week die eraan voorafging, was er voedselbedeling. De voorlichtingssessie werd vervangen door evangelisatie. Reeds meermaals hebben ze ondervonden dat net op deze momenten een onderdeel van de techniek het laat afweten.
Vorige week nam Nathanja me mee naar een vrouwenbijbelstudiegroep. Zo leer ik geleidelijk aan wat mensen kennen. In de groep was een Amerikaanse verpleegkundige-vroedvrouw, Ashley, in Ouaga om Frans te leren. Over vijf maanden vertrekt zij naar een kleiner stadje/dorp om haar beroep uit te oefenen. Voor mij was het heel bijzonder dat op de verjaardag van mijn dochter, we startten met het bijbelboek Esther, de naam van haar dochter en mijn eerste kleinkind. Heel bijzonder!
Op Pasen was er een pot luck voor alle zendelingen in Ouaga en omgeving. Mijn hart sprong op van vreugde om aanwezig te zijn en weer 'nieuwe' (oud en jong, al dan niet lang op zending) zendelingen te ontmoeten. Daarnaast ontmoette ik zendelingen, die onze zendelingen of hun frequente bezoekers kennen. Fijne gesprekken gehad!
Plots kwam een vrouw op mij af: 'Jij moet Fabiola zijn.' zei ze rustig, met enige voorzichtigheid. Ik vroeg mij af of ik in mijn 'nieuwe' wereld al zo goed bekend was...'Ik ben Ineke, van Peter', beantwoordde ze de vraagtekens in mijn ogen. In de veronderstelling dat ze nog in Ghana waren, had ik hen daar niet verwacht. Hoe je verkeerde veronderstellingen kan maken... Met Peter besprak ik kort de oorzaak van de krampen, waar ik sedert mijn aankomst last van heb. In België had ik daar ook af en toe last van en magnesium bracht nu geen verbetering, terwijl ik mij toch afvroeg of je via zweet (want dat verlies ik echt wel!) magnesium verliest. Niet, dus! De krampen worden veroorzaakt door kaliumtekort. Al ben ik heelhuids en heel goed aangekomen, mijn nieren (die de kalium zouden moeten recupereren) zijn nog niet in Burkina-modus. Dus eet ik al gans de week alle dagen drie bananen, naast spinazie en patatjes. Wees gerust, er komen nog bananen naar België! Ik weet zelfs niet of de Burkinabese bananen naar het buitenland gaan.
Morgenavond, na 21u onze tijd, probeer ik hier foto's te uploaden. Zo vroeg op de avond duurt dat veel te lang; morgenavond kan ik het mij permitteren om laat te gaan slapen, 's avonds gaat het uploaden veel sneller; zaterdag valt hier ook in het WE...
Groetjes - Fabiola
Dankpunten
Mijn gezondheid en aanpassing
Heel veel vreugde om hier te zijn
Fijne ontmoetingen
Gebedspunten
Mijn gezondheid, vooral ivm kaliumspiegel in mijn bloed
Wijsheid om taken op te nemen
Goede contacten in het meisjescentrum en op school
